We vergeten dat we uit net genoeg water bestaan om een vloedgolf te vormen Dennis Gaens

We vergeten dat we uit net genoeg water bestaan om een vloedgolf te vormen

Dennis Gaens

 Er is geen ontkennen aan. Wij ontwikkelen allemaal patronen die bepalend zijn welk leven wij gaan leiden en welke relaties wij aangaan. Nog niet eerder las ik een roman die zo mooi en zorgvuldig, zonder oordeel, gewoon zoals dat gaat, inzicht geeft in hoe deze patronen tot stand komen. Een absolute aanrader.

Griet op de Beeck vertelt hoe patronen zich druppelsgewijs vormen tijdens het opgroeien van hoofdfiguur Mona. Mona houdt alles in de gaten en leert zich feilloos te voegen naar de wensen van eerst haar overleden moeder dan de tweede vrouw van haar vader, haar vader zelf en haar jongere broertje.

Dergelijke processen verlopen grotendeels onbewust waarin kinderen op basis van een subtiel samenspel tussen ‘nature’ en ‘nurture’ een levensscript voor zichzelf schrijven. Dit gegeven weet van Beeck fijntjes door het verhaal te weven.

Het klopt helemaal dat kinderen dit doen. Ze moeten wel. Ze zijn immers voor hun overleven afhankelijk van hun ouders. Zij zijn er dus op gespitst om erbij te horen en passen hun gedrag zo aan dat pappa en/of mama blij worden of op zijn minst niet zuchten. Daarin verlaten zij zichzelf en raakt hun gevoel van wie ze zijn en hun idee van bestemming in de vergetelheid.

In mijn praktijk zie ik dat we als volwassen mensen knap veel last kunnen hebben van deze patronen. Simpelweg omdat zij niet meer effectief zijn en we ons nog niet bewust zijn dat er ook nog andere opties zijn om te krijgen wat we willen.

Als je wilt weten hoe  vertelt in gewone mensentaal zo’n levensscript zich ontwikkelt, lees dan ‘Kom hier dat ik u kus’.

Een inside joke zichtbaar voor TA kenners:-)

Wil je inzicht krijgen hoe jouw levensscript voor je werkt en/of je belemmert, neem dan contact op met mij. Ik kan je ondersteunen in dat onderzoek én om gedrag te leren dat voor je gaat werken.

Gonnie Joosten